هفته نامه صبح سده

گفت­وگو با هادی کیانی هنرمند شگفتی‏ساز و برنده پنج تندیس از جشنواره تئاتر فجر؛هنوز اول راهمقدردان مردم شریف شهرم هستماشاره:هادی کیانی هنرمند شگفتی‏ساز چهلمین جشنواره تئاتر فجر در سال1400 بود. این کارگردان و بازیگر خمینی‏شهری نمایش «روده‌درازی‌های یک مرده بی‌صاحب»، داوران و مخاطبان جشنواره تئاتر فجر را به شگفتی واداشت . او با دست‏یابی به پنج تندیس جشنواره تئاتر فجر افتخار بزرگی برای هنر و فرهنگ کشور، استان و شهر آفرید و شمع روشنی شد برای مشتاقان هنر و تئاتر که گاهی کمبود امکانات و نامهربانی‏ها مایوس‏شان می‏کند. هادی کیانی سال گذشته نیز در تئاتر فجر «جایزه بزرگ» را کسب کرد که البته کمتر درباره آن گفت­وگو شده است. وی اظهار داشت که تئاتر «واگویه‏های یک فشنگ جنون‏زده» با موضوع جنگ و دفاع مقدس در چندین جشنواره حائز رتبه گردیده است اما هرگز مجال اجرا در صحنه و برای مردم را نیافته است. برای کسانی که دغدغه اصلی آنان دفاع مقدس است این بهترین فرصت است تا با کمک به اجرای این نمایش هم از زحمات این گروه حمایت شود و هم یک اثر ارزشمند در اختیار مخاطبان قرار گیرد. هادی کیانی تحصیل کرده نمایش است و با کارشناسی ارشد نمایش در نظر دارد در کنار فعالیت عملی به تحصیل خود در مقطع دکترا ادامه دهد. به پاس این توفیق با ایشان به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می خوانید.  *.جناب آقای کیانی موفقیت شما را در جشنواره تئاتر فجر تبریک می گوییم. توفیق شما در چندین رشته ظاهرا  موضوعی است که کمتر در این جشنواره تکرار شده است. به عنوان نخستین سئوال بفرمایید که با وجود حضور شما در شهرستانی کوچک و بدون کمترین امکانات و حمایتها، چه عواملی باعث این موفقیت شد؟ با سلام به شما و عرض ادب و احترام خدمت همه مخاطبی, ...ادامه مطلب

 lمحمد گفتمان تا یادمان می‌آید و تا نقل‌قول‌ها و خاطرات بزرگ‌ترها را شنیده‌ایم؛ قصه این‌گونه بوده است که محرم که می‌رسید دل‌ها متوجه راه و رسم امام حسین(ع) بود و مردم برای تنظیم امور زندگی خود از کلیت داستان کربلا الگوبرداری می‌کردند و ایام محرم -که بیشتر دهه اول آن منظور بود- مردم در شهر و روستا پس از کار و فعالیت روزانه، ساعاتی را در کنار یکدیگر و پای منبر می‌نشستند و دل خود را به نم اشکی تازه می‌کردند. آن‌چنان که معمول بود در این دهه به جز عاشورا و تاسوعا، مساجد محل حضور و عزاداری‌ها بود اما کم‌کم در کنار مسجد مهدیه و حسینه هم پا گرفت و مردم فضاهای دیگری را برای عزاداری تعریف کردند که از نظر محتوای اجرا به همان سبک مسجد پیش می‌رفت و سخنرانی و نوحه‌خوانی، اصل این‌گونه مجالس بود. مردم پس از 8 روز شنیدن سخنرانی و ریختن اشک برای مظلومیت امام و یارانش، طبق یک سنت قدیمی روز تاسوعا و عاشورا به خیابان‌ها می‌آمدند و در کوچه‌ها و خیابان‌ها عزاداری می‌کردند. این سال‌ها اتفاق تازه‌ای رخ داده است و آن این که مردم از همان روزهای نخست محرم و حتی قبل از آن خیابان‌ها را پوش می‌کشند و دسته‌های عزادا,اینستاگرام,اینترنت همراه اول,اینترنت مخابرات ...ادامه مطلب